Downtime Parlor

เพ่งพินิจควันหลงของความแรงกล้าทางการเมือง ไม่ใช่ในฐานะที่มันเป็นอุบัติการณ์ แต่ในฐานะสิ่งที่หลงเหลืออยู่ ในฐานะสนามอารมณ์ที่ยืนหยัด เป็นห้วงเวลาที่ถูกสถิตมากกว่าถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เมื่อเหตุการณ์นี้ยืดขยายเกินชั่วขณะที่ถูกจำกัดขอบเขตของมันออกไป มันจึงเล็ดลอดเข้าไปอยู่ในตัวแสดงการรับรู้อื่นๆ: ไม่ว่าจะความสิ้นกำลัง การเจรจา และการปรับเทียบการใช้ชีวิตใหม่ทุกวันทั้งที่อยู่ด้วยกันและแยกกันอยู่ ควันหลงนี้ (หากจะเรียกมันว่าอย่างนั้นได้) ถูกทักถอขึ้นมาจากเรื่องเล่าอันเล็กจ้อยและท่วงท่าอันเล็กจิ๋ว จากสุทรรศนะอันโหดร้ายและความผิดหวังที่โหดเหี้ยมยิ่งกว่า จากแนวร่วมเฉพาะกาล จากจังหวะหยุดและการกระทำซ้ำซากที่ท้าทายวิถีโคจรอันเป็นระเบียบ การยังคงอยู่ที่นี่คือการจัดการกับสิ่งที่ยังไม่จบ (สวย) — มิได้ทำไปเพื่อความโหยหาสิ่งที่เคยรวมตัวกันในอดีต หรือเพื่อเป็นการปลอบใจด้วยความต่อเนื่องของเรื่องเล่า — แต่เพื่อสิงสถิตอยู่ในสิ่งคั่งค้างโดยไม่เรียกร้องให้มันถูกเติมเต็ม นิทรรศการที่รวบรวมจากผลงานของห้าศิลปินและสองกลุ่มนี้ครุ่นคำนึงถึงสิ่งชั่วคราว สิ่งซึ่งเอาแต่รั้นจะไม่ให้ตัวเองสำคัญในช่วงเวลาที่สงบลง มันเป็นการซักซ้อมที่ยังดำเนินต่อไปมากกว่าจะเป็นการแสดงทางการเมือง การซักซ้อมที่ซึ่งจังหวะหยุดชะงัก การหวนคืนหรือรูปแบบความต่อเนื่องด้นสดมีบทบาทสำคัญที่สุด